بی‌تدبیری در روزهای پربارش سیستان و بلوچستان حماقتی است به بهای تشنگی مردم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری مردم سیستان و بلوچستان (اس.بی پرس)، مدیرکل هواشناسی سیستان و بلوچستان 15 اردیبهشت‌ماه به رسانه‌ها گفت: بارش‌های اردیبهشت این استان در ۳۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده است.

این در حالی بود که تا یک هفته قبل از آن تمام بارش‌های هفت‌ماهه استان به پنج میلی‌متر می‌رسید، اما با بارش‌های اردیبهشت، میانگین بارش‌های منطقه به بیش از ۱۲ میلی‌متر رسید.

مدیریت آب‌های سطحی در منطقه یک معضل مدیریتی در دولت تدبیر و امید و دولت‌های قبل از آن بوده است که همچنان بر اشتباهات و ناکارآمدی‌های خود پافشاری می‌کند. استفاده از تجربه دیگر کشورهای پیشرفته و ذخیره‌سازی آب در زمان‌های پر بارش می‌توانست راه چاره‌ای باشد برای سیراب کردن این عطش تابستانی که گریبان بسیاری از مناطق شهری و روستایی استان را گرفته است.

توکیو به‌عنوان پرجمعیت‌ترین کلان‌شهر جهان همواره در معرض خطر سیل و آب‌گرفتگی قرار داشته است. (همان خطری که هرساله بلوچستان را تهدید می‌کند. بارش‌های مونسان در بلوچستان در چند سال اخیر موجب سیل و آب‌گرفتگی‌های بزرگی شده است.) از سوی دیگر بالا آمدن آب اقیانوس‌ها کلان‌شهر توکیو را مستعد گرفتاری در توفان‌های اقیانوسی نیز کرده که تهدیدات جدی را متوجه زندگی 38 میلیون شهروند آن می‌کند. با توجه به این شرایط ژاپنی‌ها از یک روش کاملاً متفاوت و جالب برای مقابله با سیل استفاده می‌کنند که " سامانه زیرزمینی کنترل سیل" نام دارد. این سامانه درواقع یک سازه زیرزمینی عظیم است که از طریق تونل‌هایی ارتباط میان آن برقرار می‌شود.

هرچند شاید بسیاری از شما مخاطبان عزیز اس.بی پرس بگویید ذخیره آب به سبک ژاپنی‌ها پیش کش، مسئولان نگذارند آب چاه نیمه‌ها و آب‌های پشت سدها و دیگر آب‌های سطحی تبخیر نشود؛ اما برای آگاهی همین مدیران و مسئولان هم شده از طراحی دالان عظیم زیرزمینی که در اطراف توکیو اجراشده است بیشتر می‌نویسیم. در نظر داشته باشید در همین کشورمان ایران قابلیت ساخت شهرهای زیرزمینی موشوکی موجود دارد که بارها در رسانه ها تصاویری از آن را مشاهده کرده ایم.

طراحی یک دالان زیرزمینی بسیار عظیم برای ذخیره آب و کاهش شدید خسارت‌های سیل

 این سازه که به شکل زیرزمینی اجراشده، در سال 1992 پروژه کلید خورد و در اوایل سال 2006 به پایان رسید. تی بی ام یا ماشین های حفار تونل که یک فناوری پیشرفته محسوب می شوند، نقش مهمی در شکل گیری این سازه زیرزمینی داشته اند.

هزینه احداث این سامانه ضد سیل 2 میلیارد دلار اعلام شده است. هر چند در ابتدا بزرگی این عدد بسیار جلب توجه می‌کند اما همان طور که در فرمول "یک در برابر 10" اشاره کردیم بانک جهانی برآورد کرده که به ازای هر یک دلار سرمایه گذاری در مقابله با سیل، 7 تا 10 دلار سرمایه ای که قرار است بر اثر آن ویران شود حفظ می‌شود. از این رو 2 میلیارد دلار فقط یک سرمایه گذاری مطمئن با سود تضمینی بوده است.

این سازه زیرمینی از 5 سیلو به ارتفاع 65 متر و قطر 32 متر تشکیل شده که با 6.4 کیلومتر تونل به یکدیگر متصل شده اند.

سیلوها در عمق 50 متری زمین قرار دارند و هر سیلو بطور مستقل دارای آبگیر است. در انتهای این سامانه یک مخزن آب بسیار بزرگ در عمق 22 متری زمین قرار دارد که با طول 177 متر، عرض 78 متر و ارتفاع 25 متر.

این مخزن درواقع وظیفه تنظیم فشار سامانه را بر عهده دارد و با استفاده از پمپ های قدرتمند می تواند هر ساعت 200 تن آب را به روخانه ادوگاوا تخیله کند.

به طور مختصر سامانه این گونه کار می‌کند که هنگام بارندگی ها، آب از طریق این سیلوهای غول پیکر وارد مخزن و از مناطق مسکونی خارج می‌شود.

در اواخر سال 2015 باران و توفان شدید موجب ورود 670 میلیون فوت مکعب آب به تونل های زیرزمینی سامانه شد و تخلیه آن با پمپ های بزرگی که موتور آنها مشابه موتور به کار رفته در بوئینگ 737 بود، 4 روز زمان برد.

جالب است بدانید ژاپنی‌ها این مکان را با توجه به معماری شگفت انگیزش تبدیل به یک موزه کرده اند که گردشگران به طور رایگان می توانند از آن بازدید کنند. تور بازدید از "سامانه زیرزمینی کنترل سیل" برای گردشگران خارجی نیز امکاناتی مانند ترجمه همزمان توضیحات راهنمای تور را در نظر گرفته و اتفاقا استقبال بالایی هم داشته است.

کوئیهارو آبه مدیر سامانه کنترل سیل می گوید: مدیریت دقیق سامانه با یک برنامه ریزی بسیار منظم دنبال می‌شود زیرا کوچکترین اشکال در سیستم فضاساز برای آب می تواند به قیمت خسارات سنگین بر جان و مال مردم ژاپن تمام شود که این بخشودنی نیست.

این پروژه آنچنان شگفت انگیز است که آبه می گوید: اطمینان ندارم ژاپن بتواند پروژه مشابه ای را یکبار دیگر به پایان برساند.

آقای آبه با یک نمودار به توضیح میزان خرابی سیل پیش از اجرای این پروژه می پردازد. ستون نارنجی رنگ نمایانگر خانه های غرق شده در سیل طی سال های 1980 تا 1989 و ستون نارنجی رنگ همین آمار را برای سال های 2000 تا 2009 نشان می دهد.

نابویوکی تسوچیا کارشناس مقابله با سیل در مصاحبه خود می گوید: خیلی دشوار است که بگوئیم آنچه انجام داده ایم برای حفظ جان و امنیت شهروندان کافی است. ژاپن کشوری است که آمار بالایی در سیل، زلزله و سونامی دارد، از این رو چاره اندیشی ها کماکان باید تداوم داشته باشد.

در تصویر زیر اتاق کنترل هوشمند سامانه را مشاهده می کنید.
 

منبع : sbpress.ir