سرنوشت پروژه چاه ژرف، سد کتوندی است از نوع دیگر

به گزارش اس.بی پرس، هرچند آن زمانی که طرح به بنبست برسد دیوار حاشا بلند و راه گریز برای حامیان امروزی طرح بسیار است اما بیتالمال هدر رفته و لبتشنه مردم را نمیتوان نادیده گرفت.
سومین چاه ژرف سیستان به بهرهبرداری رسید. آبدهی پایین و شوری آب خروجی و هزینه بالای حفر این چاهها از معایب طرح است.
آمار میزان آبدهی چاههای حفرشده نشان میدهد میزان خروجی چاهها حتی برای شرب هم بسیار محدود و کم است. حال حفر ۱۰۰ چاه ژرف در سیستان برای تأمین آب شرب مطرح میشود.
مقررشده ۴۰۰ میلیارد تومان امسال به این طرح تزریق شود. با احتساب حدوداً ۱۰۰ میلیارد تومان هزینه گذشته حدود ۵۰۰ میلیارد تومان هزینه برای این طرح تا پایان سال ۱۴۰۰ پیشبینیشده که البته با این هزینه طرح تکمیل نخواهد شد.
فاز بعدی احداث آبشیرینکنهاست. فارغ از هزینه اولیه احداث آبشیرینکنها، میزان مصرف انرژی برق بالا، هزینه بهرهبرداری سنگینی خواهد داشت.
مهمتر از همه این موارد پساب خروجی آبشیرینکنهاست که آب بسیار شوری را به محیطزیست هدایت خواهد کرد. تصور کنید ۱۰۰ چاه ژرف در نقاط مختلف سیستان آب و نمک را به سطح زمین هدایت میکند و خروجی آبشیرینکنها بهمرور حوضچههای آبنمک را در نقاط مختلف دشت سیستان پدید میآورد و زمینهای اطراف را به نمکزارهایی بیبهره تبدیل خواهد کرد. وزش بادهای ۱۲۰ روزه سیستان بر نمکزارها ریزگردهایی را ایجاد خواهد کرد که امکان حیات هر موجود زنده را میگیرد.
به دو دلیل در همه جای دنیا از آب دریا برای شیرین سازی استفاده میشود. اول آنکه منابع آب دریا بهصورت همیشگی در دسترس است و دومین مزیت، بازگشت خروجی پساب شور به دریا است.
هیچ توجیهی ندارد استانی که دسترسی به آبهای آزاد دارد به آبهای ژرف دستاندازی کند که در صورت تجدید پذیر بودن هم جزو ذخایر استراتژیک منطقه محسوب میشود.
پیشنهاد میگردد وزارت نیرو کارگروهی را برای بررسی فنی، اقتصادی، زیستمحیطی با حضور مشاورین خبره و امین تعیین کند تا فارغ از فشارهای سیاسیِ بدون پشتوانه علمی، مزایا و معایب طرح آبهای ژرف را بررسی و با طرح انتقال از دریای عمان مقایسه نمایند.
هرچند اجرای همزمان دو پروژه مطرح است اما به دلیل محدودیت منابع مالی گرایش هزینهها به سمت آبهای ژرف بحث انتقال آب از دریای عمان که منافع آن کل استان را بهرهمند میکند را از اولویت خارج میکند.
انتهای پیام/
منبع : ofoghesistan.ir