اگر مردی از غصه دیوار مرزی سیستان بمیرد سزاوار است
اس.بی پرس ـ محمدرضا خزائی: ماجرای درگیری نیروهای مرزی ایران با طالبان و دردسرهایی که مجدداً همان دیوار مرزی رقم زد، من را یاد مادر شهید «مراد بدیع دهقان» انداخت. ماجرای زنده‌یاد «ننه مراد» که نمی‌توانست به خاطر غلط نقشه‌برداران دیوار مرزی منطقه سیستان در استان سیستان و بلوچستان، فرزند شهیدش را ملاقات کند، بسیار پرمخاطب شد و در اکثر رسانه‌های برخط و تصویری منعکس گردید.
حالا که دوباره ویدئوی آن گزارش را مشاهده می‌کنم، جمله حضرت امیر، علی بن ابی‌طالب (ع) در خطبه‌ای در نهج‌البلاغه در ذهنم مرور می‌شود؛ «اگر مرد مسلمانى ازاین‌پس از روى تأسف و غصه بمیرد سزاوار است و سرزنش نمی‌شود.» خطبه ۲۷ نهج‌البلاغه...
«…. اطلاع یافته‌ام یکى از سربازان معاویه به یک زن مسلمان حمله کرده و دیگرى به زنى غیرمسلمان که با مسلمانان هم‌پیمان بوده است و سپس طلاهاى او را از بدنش به‌زور بیرون آورده است و زن تنها وسیله‌ی دفاعش التماس، خواهش و گریه و درخواست کمک بوده است. سربازان معاویه بدون رنج و زحمت و بدون ریختن یک قطره خون و زخم دیدن با دست‌پر بازگشته‌اند. اگر مرد مسلمانى ازاین‌پس از روى تأسف و غصه بمیرد سزاوار است و سرزنش نمی‌شود. بسیار جاى تعجب است به خدا سوگند اتحاد اینان در راه باطل و اختلاف و متفرق بودن شما در راه حق قلب را ریشه‌کن می‌کند و غم را افزایش می‌دهد.»
ایران‌زمین، مادر همه ما ایرانیان است. هر ایرانی، چه سنی، چه شیعه، چه بلوچ و چه ... هرکسی با هر قومیت و مذهبی... وقتی چنین غلط بزرگی که در نقش برداری و دیوارکشی در مرز سیستان باعث شده که به ایران ما تعدی شود اگر مردی از غصه بمیرد سزاوار است؛ البته اگر مرام و مردانگی مانده باشد.
این دیوار طی سال‌های گذشته در داخل خاک ایران و در چند صد متری مرز با افغانستان برای مقابله با قاچاقیان و اشرار کشیده شد. این دیوار به‌جای آنکه روی صفر مرزی ساخته شود، با فاصله بسیار از آن بنا شد. زمین‌های کشاورزی بسیاری از کشاورزان سیستان نیز در آن‌سوی دیوار ماند و تا امروز این کشاورزان ایرانی باید با زحمت بسیار از این دیوار بگذرند تا به زمین‌هایی که در خاک ایران و البته پشت دیوارهای بلند هستند، برسند. ماجرای ننه مراد و دیگر مادران و خانواده‌ای ایرانی که عزیزان خود را در آن‌سوی دیوار به خاک سپرده‌اند هم یکی دیگر از تبعات این غلط بزرگ بوده.
با شواهد و قرائنی که موجود است، به نظر می‌رسد توهم طالبان در صفر مرزی بودن دیوار بزرگ منطقه سیستان، آخرین تبعات و هزینه‌های این غلط بزرگ نباشد. احتمال می‌رود با گذر زمان این هزاران هکتاری که پشت دیوارهای سیستان مانده، بهانه مناقشات بسیاری در آینده دو کشور باشد. دردناک‌تر آنکه هیچ‌یک از مسئولین نقشه‌برداری، دیوارکشی و مجریان این طرح بابت این غلط تلخ و به‌شدت هزینه‌بردار استنطاق نشده و دادگاهی نگردیده‌اند. کاش آن روز همه ما مرده باشیم که آیندگان بگویند: «گذشتگان ما دودستی هزاران هکتار از ایران‌زمین را تقدیم کشور همسایه کردند و خودشان با دیوارکشی صفر مرزی را عقب‌تر آوردند.»
|
|
منبع : sbpress.ir
