نقد فراستی بر سریال «بازی مرکب»/ کارگردان فیلمسازی بلد نیست

به گزارش اس.بی پرس، سریال پربیننده «بازی مرکب» بامداد امروز در برنامه «هفت» با حضور مسعود فراستی، جواد طوسی و سعید هاشم زاده نقد شد.

فراستی ابتدای میز نقد با تأکید بر اینکه «هوانگ دونگ هیوک» خالق سریال بازی مرکب کارگردان مؤلف نیست، گفت: این سریال را کمپانی سرمایه‌داری نتفلیکس ساخته است که کارش پررنگ‌کردم فیلم‌های مارول است. نتفلیکس یک کمپانی جدی است و به‌خوبی می‌تواند یک تبلیغات جهانی انجام دهد. این نکته نخست موفقیت سریال است.

وی افزود: نکته دوم در موفقیت سریال، خشونت داخل آن است. من فکر می‌کنم خشونت در این کار یکی از دلایل اقبال آن است. خشونتی که ظاهراً علیه سرمایه‌داری است. خشونتی که در محصولات کره وجود دارد و در فیلم برنده اسکار «انگل» هم وجود داشت، خشونتی ضد انسانی و عنان‌گسیخته! درحالی‌که به نظرم کارهای کره‌ای به‌شدت مبلغ سرمایه‌داری است.

فراستی اظهار داشت: من واقعاً شک دارم که این حد از خشونت واقعاً در خود کره وجود دارد که این‌همه در سینما و سریال‌های کره‌ای وجود دارد؟ دوربین طرف مهاجمان است نه مردم. فیلم‌ساز ادعا می‌کند ضد سرمایه‌داری است اما کاملاً همراه آن‌هاست.

وی ادامه داد:‌ در این سریال، سرمایه‌داری از هر زمان دیگری جلادتر و خون‌ریزتر شده و فیلم‌ساز ما را سمپات کسانی که می‌میرند، نمی‌کند. نمای همه‌کسانی که کشته می‌شوند، لانگ‌شات است، یعنی اصلاً عددی نیستند! آن زمان هم که کلوزآپ می‌گیرد، زمانی است که آب‌نبات می‌خورند و درواقع آن‌ها را دست می‌اندازد.

این منتقد سینما گفت: زاویه دوربین را نگاه کنید! همیشه با نگهبانان است، نه مردم! اگر فیلم‌ساز ادعا می‌کند که علیه این‌هاست، پس چرا در جایگذاری دوربین این ادعا را نمی‌بینیم؟ برنده سریال هم یک شخصیت نیمه منگل، نیمه منفعل است. در سکانس مواجهه این فرد با پیرمرد گرداننده بازی، دوربین نمی‌داند باید چه کند؛ لانگ‌شات می‌کند. کمی بعد کلوزآپ می‌گیرد و شعارهای به‌اصطلاح انسانی پیرمرد را می‌شنویم. در واقع، دوربین که ساده‌ترین وسیله برای همذات‌پنداری است، از سوی کارگردان نمی‌داند باید کجا قرار بگیرد. همین ۵ دقیقه نشان می‌دهد که کارگردان فیلم‌سازی بلد نیست.

«بازی مرکب» سریالی ضد انسانی است

طوسی هم در نقد سریال «بازی مرکب» گفت:‌ سریال قرار است بگوید اشراف به پوچی رسیده‌اند که دنبال چیزهای جدید هستند اما بیانش به‌شدت سطحی و دم‌دستی است.

وی ادامه داد: فکر می‌کنم انتخاب کره توسط نتفلیکس به عقبه سرمایه‌داری آن بازمی‌گردد زیرا چیزی شبیه به خود غرب است. این مینی سریال یک اثر تباه‌شهر و زیاده‌گو است، الگویی که قدمت زیادی دارد. مثل «پرتقال کوکی» کوبریک.

هاشم زاده هم گفت: پرمخاطب بودن این سریال غافلگیرکننده است زیرا این سریال چیزی بیشتر از باقی سریال‌ها ندارد و حتی ضعیف‌تر است. خیلی‌ها از رو دست زدن سریال لذت برده بودند، این خیلی عجیب است! زیرا سریال‌های بهتری در این الگو قرار دارند و این تنزل سلیقه مخاطب قابل بحث است. مخاطبی که به آثار کم کیفیت اقبال دارد.

وی افزود: نکته اصلی اما سرمایه‌گذاری نتفلیکس در شرق آسیاست؛ به‌خصوص سریال‌های کره‌ای. منتقد روایتی درباره «بازی مرکب» نوشته بود که «فتیشیزم خشونت» است و آن را به مثابه یک بیماری در اثر دیده بود، چون کارگردان آن را در قالب لذتی ضد انسانی به مخاطب عرضه می‌کند.

 انتهای پیام/

منبع : farsnews.ir