روستاییان سوژه‌ی سودجویی برخی مسئولان شده‌اند/ کاش به‌جای نام‌گذاری‌ها فکری برای بهبود زندگی روستاییان می‌شد
اس.بی پرس_فاطمه شیرزایی: امروز 15 مهرماه به‌عنوان روز ملی روستا و عشایر در تقویم کشورمان ثبت‌شده است؛ البته باور ما این است که نه‌فقط یک روز بلکه هرروز را باید به روستائیان اختصاص داد چراکه روستا و روستایی چون زیربنای جامعه است و اگر مورد بی‌توجهی قرار گیرد تا ثریا می‌رود دیوار کج! و نقش روستا در توسعه سلامت، گردشگری، اشتغال و تقریباً تمام زمینه‌های توسعه ملی انکارناپذیر است.
اکثر روستانشین‌هایی که به هر دلیل به شهر منتقل‌شده‌اند یک قول به اهالی آن روستا داده‌اند و آن اینکه می‌رویم، اوضاعمان که خوب شد برای کمک به آباد شدن مجدد به روستا برگردیم.
حالا با گذری ساده از روستاهای سیستان و بلوچستان، مهاجرت و خالی از سکنه شدن روستاها به‌وضوح قابل‌مشاهده است؛ یکی به بهانه‌ی درس و دیگری به بهانه‌ی اشتغال و...
و سؤال اینجاست که آیا واقعاً کسی که طعم زندگی راحت شهرنشینی را چشیده باشد حاضر است به روستا برگردد و با همان امکانات اندک دوباره زندگی از سر گیرد؟!
شما اگر از تک‌تک مسئولین سؤال کنید متوجه خواهید شد که اکثرشان بزرگ‌شده‌ی روستا هستند و اما حالا آنچه مغفول مانده است همان روستاهایی است که از آب و گِلش هرکداممان به میز و منصبی رسیدهاییم!
و حالا مسئولان تنها زمانی به یاد روستا و روستانشین‌ها می‌افتند که انتخاباتی در پیش باشد یا مانور تبلیغاتی و چند عکس یادگاری و افتتاحی نمایشی برای ثبت در رزومه‌شان لازم شود!
خلاصه‌ی کلام اینکه روستانشین‌ها نیاز به گرامیداشت زبانی ندارند، آن‌ها نیاز به توجه ویژه دارند چراکه ریشه تمامی مشکلات و مسائل عقب‌ماندگی مثل فقر گسترده، نابرابری در حال رشد، رشد سریع جمعیت و بیکاری فزاینده، در مناطق روستایی قرار دارد.
شاید شما شهرنشین‌ها چیزی از ماشین مرغ فروش یا ماشین میوه‌فروش ندانید! چیزی شبیه «نون خشکی» که در محله‌های شما می‌گذرد، ماشین‌هایی هستند که در روستا گذر کرده و مایحتاج روزانه خانواده‌ها را به فروش می‌رسانند؛ آری این دور از انتظار است که در دورانی که شما با یک تماس تلفنی یا سفارش اینترنتی مایحتاجتان را تهیه می‌کنید، کمی آن‌طرف‌تر در روستاهایی که امروز روز ملی آن‌ها را گرامی داشتید! هنوز چشم‌انتظارند که تانکری برایشان جرعه آبی آورد، یارانه‌ای واریز شود و ماشین فروشنده هفته‌ای یک‌بار به محله‌ی آن‌ها برسد تا لقمه نانی تهیه کنند!
از همان 30 چهل سال قبل هم اگر بررسی کنید، یکی از مشکلات روستائیان این بود که قیمت علوفه دام زیاد است و از طرفی قیمت خرید گوشت از دامدار بسیار کم...حالا پس از گذشت چند دهه بازهم مهم‌ترین چالش پیش روی دامداران روستایی همین است
همین‌طور روزها و سال‌ها می‌گذرد و هنوز برنامه مدونی برای توسعه روستایی وجود ندارد و ای‌کاش به توانمندی‌های بالقوه موجود در روستاها بیشتر توجه می‌شد و لااقل از تجربیات جهانی برای ساماندهی عوامل تولید در روستا استفاده می‌شد تا دیگر شاهد مهاجرت نباشیم و نرسد روزی که دیگر روستایی نباشد که بخواهید برای گرامیداشت روزش در تقویم‌ها مانور بروید!
جالب است بدانید بانک جهانی هم سرانجام به این باور رسیده که توسعه روستایی، راهبردی برای بهبود زندگی اجتماعی و اقتصادی روستاییان فقیر و تلاشی همه‌جانبه برای کاهش فقر است که این امر با افزایش تولید و ارتقاء بهره‌وری در محیط روستایی میسر می‌گردد.
با بررسی راهبردهای رهبر معظم انقلاب که چند سالی است تأکید ویژه روی اقتصاد و موضوع تولید دارند می‌توان اهمیت این موضوع را برای پیش برد اهداف جامعه به‌وضوح مشاهده نمود حال باید از مسئولین پرسید در سالی که رهبر معظم انقلاب آن را به نام «جهش تولید» مزین نمود چه گام مؤثری در این راستا برداشته شد که بتوان نتیجه آن را در زندگی مردم روستا که اصلی‌ترین اساس جامعه را تشکیل می‌دهند مشاهده نمود نه‌فقط روی کاغذ و آمار و ارقام!
انتهای پیام/
منبع : sbpress.ir