آقای وزیر به جنگ آب که نه، به مایه حیات بودنش هم اعتقاد ندارید؟
به گزارش خبرنگار اس.بی پرس، رضا اردکانیان وزیر نیرو در بخشی از گفتگوی مفصل خود با خبرگزاری فارس اعلام داشته است که به جنگ آب اعتقاد ندارد: «من جزو کسانی هستم که به‌عنوان نقطۀ مقابل تئوری جنگ آب شناخته می‌شوم و اعتقاد دارم کسانی که موضوع جنگ آب را مطرح کردند، دنبال عادی‌سازی تنازع بر سر آب هستند.»
رضا اردکانیان از ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۰ به‌عنوان قائم‌مقام وزیر نیرو فعالیت می‌کرده و از ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ نیز معاونت وزیر نیرو در امور آب را بر عهده داشته است.
افغانستان علناً حقی برای خود قائل شده است و عملاً حق آبه را به رسمیت نمی‌شناسد
وزیر نیرو با مرور سابقه مدیریتی خود گفته است که ۲۰ سال پیش مدیر آب کشور بوده و در آن زمان سد دوستی را روی رودخانه مرزی با ترکمنستان ساخته است. از سد خدا آفرین در منطقه اشغال‌شده جمهوری آذربایجان نیز مثال زده است.
اردکانیان مدعی شده که کارش را بلد است که در این شرایط سخت، حتی کم‌آبی را به یک عامل نزدیکی و دوستی تبدیل کند، نه اینکه موضوع آب در مرزها به یک عامل بالقوۀ تنش و درگیری تبدیل شود.
اول: شاید شما به جنگ آب اعتقاد نداشته باشید اما الآن کشور دوست(!) و همسایه با سد کمال خان حساب قطره‌قطره آبی که به سمت سیستان می‌آید را هم دارد و تا در عوضش غنیمت نگیرد به دادن حق آبه هم اقدام نمی‌کند.
محمد اشرف غنی رئیس‌جمهوری افغانستان سه سال پیش در افتتاح بخش سوم کار ساخت بند کمال خان اعلام کرد که هدف از ساخت این سد، تنها کنترل و مدیریت آب است تا بیشتر از این، آب‌های این کشور هدر نرود. رئیس‌جمهوری افغانستان به ایران گفته بود، زمان زورگویی و بی‌اعتمادی به پایان رسیده و این بند ساخته خواهد شد.
عدم تربیت نیروی انسانی متبحر در حوزه دیپلماسی آب
دوم: تنها ادعا داشتن بر اینکه کارتان را بلد باشید، کفایت نمی‌کند. خیلی از ماها مفهوم بالادست بودن و پایین‌دست بودن را می‌دانیم و نیاز نیست سال‌ها تحصیل‌کرده باشیم و یا حتی در وزارت نیرو وزیر و معاون باشیم. همان‌طور که در اینجا هم گفته‌اید، این کار یک الزاماتی دارد یعنی همان‌طور که در داخل مرزهای طبیعی حوضۀ آبریز رودخانه را به رسمیت می‌شناسید، بین کشورها هم همین‌طور باید باشد.
وقتی کشوری در طول قرون و اعصار پایین‌دست باشد نه‌تنها وزارت آب آن کشور، بلکه تمام ارکان آن کشور باید با آداب پایین‌دستی خو بگیرد و حتی در دانشگاه‌های آن کشور هم درس‌ها و پروژه‌ها یا حتی ادبیات دیپلمات‌ها همگی رگه‌های پایین‌دستی داشته باشند و البته در کشور بالادست هم همین‌طور است.
کشوری مانند ایران که در مرز شرقی پایین‌دست و در مرز غربی بالادست است، حتماً نیاز اساسی به دیپلماسی آب دارد. مهندسان آبی که حقوق بین‌الملل و روابط بین‌الملل بدانند.
شما به گفته خودتان 10 سال مسئول برنامۀ دهۀ بین‌المللی آب بوده‌اید. بیش از 20 سال هم که بالاترین مقام‌ها در حوزه آب کشور را داشته‌اید، پس چرا باوجود اهمیت نیروی انسانی خبره و متبحر در حوزه دیپلماسی آب، اقدام به تربیت آن‌ها نکرده و یا برنامه‌ای برای آن در این سال‌ها نداشته‌اید؟
از سال 1384 و در آخرین هفته‌های دولت دوم خاتمی که معاون آب بودید، مصوبه تأسیس مرکز ملی مطالعات آب‌های مرزی و منابع آب مشترک را با همین هدف تربیت نیرو گرفتید. آن مرکز تأسیس نشد.
نفس‌های سیستان و بلوچستان از سال‌ها نبود آب به شماره افتاده است
اردکانیان همچنین در این گفتگو اظهار داشته است که: طرح نمک‌زدایی از آب عمان و انتقال آن به استان سیستان و بلوچستان را تصویب کردیم و به شرکت آب منطقه‌ای سیستان و بلوچستان تخصیص داده‌شده و الآن حتی در فرآیند تحویل زمین هستند تا کنسرسیومی که برندۀ این مناقصه شده بیاید و شروع به اجرای طرح کند. پس اول استفاده از آب دریا است. منتها در این طرح رویین‌تن‌سازی سیستان فقط به یک منبع جدید فکر نکردیم و به این موضوع فکر کریم که استفاده از همین آب موجود چه آب هیرمند و چه آب دریا و چه آبی که در چاه‌ها است، به چه نحوی به‌صورت بهینه انجام بگیرد. لذا بازنگری نحوۀ مصرف آب و الگوی کشتی که باید آنجا باشد هم جزو برنامه است. علاوه بر این پیشنهاد دادیم به لحاظ ساختاری چون تمرکزگرایی و بخشی‌نگری سر جای خود هستند، توسعه و عمران سیستان نیازمند سازوکاری در خود منطقه است و پیشنهاد دادیم که این سازوکار که سابقاً چیزی به نام سازمان عمران سیستان بود به‌نوعی دوباره احیا شود و پیشنهاد ما به‌عنوان وزارت نیرو این است که محوریت آن‌هم در اختیار استانداری سیستان و بلوچستان باشد نه سازمان برنامه‌وبودجه. دستگاه‌های مرکزی هم اختیارات لازم را به استانداری بدهند و به لحاظ مدیریتی آنجا ابزار کافی وجود داشته باشد.
سوم: سال‌های سال خشک‌سالی، سال‌ها استفاده از آب هوتگ، عدم موفقیت پروژه هنگفت نیم لوله‌ها و سال‌ها افتتاح بی‌حاصل از طرح 46 هزار هکتاری و حالا بند کمال خان؛ این مایه حیات را روزبه‌روز از سیستان و بلوچستان دریغ کرده است. همچنان در بسیاری از شهرها و روستاهای استان آب با تانکر خریداری می‌شود؛ از چابهار که تنها بندر اقیانوسی ایران است گرفته تا روستاهایی مانند سفید آبه شهرستان نیمروز.
نبودن آب خیلی زود به نبودن حیات می‌انجامد و به این‌همه وعده و عید نمی‌رسد. به جنگ آب که اعتقاد نداشتید، اگر به مایه حیات بودن آب اعتقاددارید، اقدامی فوری جهت رسیدن آب به سیستان و بلوچستان کنید. از سریع‌ترین راه‌های ممکن پیگیر شوید. دنبال شوی انتخاباتی نباشید. شما سال‌هاست در این وزارتخانه مشغولید و در آینده هم مسئولیت خواهید داشت، پس کار امروز را به فردا نیندازید. اگر اشرف غنی و افغانستان در ازای آب بهایی می‌خواهد، پرداخت کنید. جان و مال و آبروی این مردم الآن در گروی آب است؛ البته اگر به این مهم اعتقاد داشته باشید که آب مایه حیات است، دارید؟
انتهای پیام/#
منبع : sbpress.ir
